Rondreis door Uganda

Na een lange, vermoeiende en spannende busreis, waren we zeer (dankbaar) en blij om Kampala te verkennen. Na een poging tot het zoeken van een boda boda (motorfiets), kozen we toch voor een taxi om ons naar ICU Guesthouse te brengen. Hier was het een heerlijk weerzien met Rosalie en haar moeder Alie… Na een knuffelsessie en kennis gemaakt te hebben met het guesthouse en de projecten hier, waren we toe aan een lekkere douche en maal. Er moesten een aantal maanden van ervaringen, van beide kanten natuurlijk, gewisseld worden en zo hebben we het verdere weekend doorgebracht. Tevens wat inkopen gedaan voor de rondreis, waarvan het vertrek op zondag stond. Maar niet voordat er goed gefeest was. ICU guesthouse bestaat 3 jaar en Roos en stagiaire Lotte vonden het tijd voor een feestje. Er waren veel mzungu’s maar de avond werd vooral gesierd door de aanwezigheid van een echt Afrikaans ensemble welke voor muziek en dans zorgde. Een leuk en gezellig feest wat tot laat duurde en het vertrek de volgende dag niet makelijker maakte. In alle vroegte reden we richting het noorden, naar het Murchison Falls National Park. Daar hebben we net buiten het park bij een community en traditionele bandas geslapen. Leuk om dat mee te maken natuurlijk, net als de traditionele maaltijd die we voorgeschoteld kregen.
De game-drive door het park de volgende morgen was prachtig. Het landschap was heel anders dan we hebben ervaren in Chobe, Botswana, en ook enkele dieren hadden we niet vaker gezien. Helaas werd het al vroeg erg warm dus de beesten zochten de schaduw op om te rusten. Wij hebben toen ook maar geluncht en zijn die middag met een bootsafari richting de Murchison Falls gevaren. Veel beesten gezien en Leonie kon haar geluk niet op met al die zonnebadende hippo’s langs de kant van de Nijl…Enkele honderden meters voor de falls zijn we afgezet en hebben we de voettocht naar de onderkant en later verder naar boven gemaakt. Wat een geweld als de 50 meter brede Nijl zich door een 7 meter brede kloof 45 meter omlaag stort en wat een mooie uitzichten levert dat op! Bij de top van de falls aangekomen zij we opgehaald door onze driver Robert en genoten we van een lekker avondje met drankje en onze eerste nacht in de tenten. Helaas een korte nacht wat in alle vroegte braken we ons kamp weer op en zette we onze reis voor naar het verste noordoostelijke deel van Uganda: Kidepo Valley National Park. Onderweg nog gestopt om een voorraad voor 3 dagen in te slaan want in het park gaan we kamperen; ja, tussen de wilde beesten. De rit ernaartoe was prachtig, voornamelijk ‘dirt road’ door klein dorpen en langs boerderijtjes. Ongelooflijk om op dat moment te bedenken dat deze dorpen nog maar enkele jaren geleden geteisterd werden door de horrordaden van de Lord Resistant Army van Joseph Kony. Overal zijn dan ook sporen van Buitenlandse projecten te zien.
Kidepo NP is zelf ook nog herstellende van de slechte tijd die Noord Uganda heeft gehad, dit is te merken aan de kleine hoeveelheden dieren en de weinige toeristen die de reis naar Kidepo aanzetten wegens het slechte imago dat het heeft, maar we kunnen met zekerheid zeggen dat dit onterecht is want Kidepo is een prachtig park. De dagen vlogen dan ook voorbij, met in de vroege morgen en namiddag game-drives door het uitgestrekte park. We zagen er van alles, met als mooiste moment als we ’s morgens de tent open ritsten en vanaf de 1e rang de zon zagen opkomen.
Op vrijdag zijn we begonnen aan een lange rit naar het oosten van Uganda, waar de Sipi Falls, welke van Mount Elgon storten, zich bevinden. Bij aankomst op de camping bovenop de berg tegenover de watervallen, hebben we al erg genoten van het uitzicht, maar de lange rit eiste zijn tol en al vroeg was het rustig in ons kamp. De volgende ochtend hebben we de uitlopers van Mt. Elgon beklommen om naar de bovenste waterval te gaan en langs de tweede waterval en een natuurlijk gevormd zwembad af te dalen naar de onderste. ’s Middags hebben Roos en Alie nog langs de laatste waterval abgeseild, slechts 100m, echt stoer!! Wij konden hen vanaf de camping zien gaan en er zijn mooie kiekjes van geschoten! Die avond hebben we nog lekker zitten genieten van het uitzicht en de rust die er heerste. De zondagochtend hebben we rustig aan ons boeltje gepakt en zijn we terug gereden naar Kampala na een zeer mooie rondreis.. wat hebben we genoten!
Hierna begonnen met het plannen van onze verdere reis door de Lonely Planet van Oost-Afrika te kopen en ons erin te gaan verdiepen. Aangezien Roos en Alie bijna naar huis gaan hebben we de volgende dag een bezoek gebracht aan crafts markt hier in de stad en voor degene die in Livingstone zijn geweest, hier was het veel rustig en relax om er overheen te lopen.
Voor Roos en Alie stond er nog een reis op het programma: Gorilla tracking in Bwindi National Park. Ze vertrokken hiervoor donderdagochtend en zijn zaterdag weer teruggekomen met grootse verhalen over de machtige wezens.(voor details daarvan, kijk je op de waarbenjij van roos!)
Wij hebben in die zelfde tijd een minireisje ondernomen naar Entebbe, 60 km ten zuiden van Kampala, aan het Victoria Meer (toch weer de zee…). In de botanische tuinen werden we op sleeptouw genomen door een local. Heel veel mooie planten en bomen gezien en uiteindelijk lekker gaan lunchen op een kleedje langs het meer. Hier hebben we de rest van de dag doorgebracht met lezen en lekker puzzelen in de zon maar helaas konden we hier niet zwemmen vanwege de mogelijke besmetting met Belharzia. Na ons luiermiddagje zijn we nog naar de lokale markt geweest voor een hapje en drankje; het hapje was klein en de drankjes wat meer… We hebben daar heerlijk gekletst met wat locals en gedanst met de buurtkinderen op de aanstekelijke Afrikaanse klanken.
De volgende dag hebben we doorgebracht in het Uganda Wildlife Education Centre, een soort dierentuin waar bedreigde en gewonde wilde dieren worden opgevangen. Hier wordt ook informatie gegeven aan de mensen om de dieren nog in het wild te kunnen laten leven.
Soms was het nogal lastig om de dieren te zien aangezien er nogal grote klassen Ugandese kinderen rondliepen die met z’n allen verontwaardigd riepen waar de betreffende dieren waren, maar wilde dieren houden niet zo van herrie vermoeden we…

Gisteren hebben we weer met z’n allen lekker gegeten en de verhalen aan elkaar uitgewisseld… Er zijn weer nieuwe vrijwilligers in het guesthouse neergestreken, dus weer veel verhalen en ervaringen uitgewisseld. Wat zijn er toch ontzettend veel mensen met kleinschalige projecten bezig, fascinerend!

Maandag gaan we de projecten van ICU in Kyotera bekijken. Hier hebben ze een basisschool en een kliniek gebouwd. Roos is bezig geweest met het voorbereidend werk voor de opening van de kliniek, die helaas niet meer geopend zal worden tijdens haar tijd hier. Daarna reizen we door naar Lake Bunyonyi en daarna richting Rwanda, een hoop plannen weer!

Tot het volgend bericht!!

Groetjes Jordi en Leonie