Wennen aan reizen

Daar zitten dan twee Mzungu’s te kijken, verlaten door Tijs en Mr. Kalima. En niet op het treinstation van Kapiri Mposi maar op een kruising twee hoofdwegen, even ten noorden van Kapiri. Waarom? Omdat de trein vertraging heeft, niet zoals in Nederland, enkele minuten of een kwartier, nee, de trein rijdt deze vrijdag niet, hij gaat volgende week vrijdag weer…
Omdat toch wel eerder naar Dar-es-Salaam willen besluiten we om dan maar de reis te gaan voldoen per bus.
Aangezien we nogal verbijsterd en ontroerd zitten te kijken op het stoepje bij het busstation vragen drie charmante Zambiaanse dames of we bij hen aan tafel willen komen zitten.
Na wat geklets heen en weer weten we dat ze drie businessladies uit Lusaka, ook onderweg zijn naar Dar om inkopen te doen voor hun shops. Ook zij hebben besloten om met de bus te gaan in plaats van de trein, en zullen zich ontpoppen als ‘onze moeders’ tijdens de busreis naar Dar. Leonie krijgt de bijnaam Wupe ( = Gift) en Jordi de reeds in Mpongwe verkregen naam Ichimbi (=de hard werkende man).
Er wordt gezegd dat de eerste bussen richting de grens rond 15uur vertrekken dus dat is nog maar twee uurtjes wachten… Maar om 15 uur geen bus te bekennen en om 16 uur ook nog niet, uiteindelijk stappen we namelijk om half acht in de bus die ons naar de grens tussen Zambia en Tanzania brengt. In de vroege morgen komen we aan en na het regelen van een visum moeten we rennen naar de volgende bus want die wacht alleen nog op ons. Aangekomen bij de bus, blijkt deze nog op de krik te staan want de remschoenen moeten nog vervangen worden en slechts drie uur later vertrekt de Tanzaniaanse-kamikaze-chauffeur voor de rit naar Dar.
Onze aankomst is in de vroege morgen om twee uur en na heel de tijd goed geschud en heen en weer te zijn geworpen in de bus is het bedje in ’t YMCA-hostel heerlijk.
De zondagochtend worden we helaas al bijtijdig gewekt door de zachte klanken van de stad. De geur van de zee trekt ons aan en rond het middaguur staan we te genieten langs het water. We doorkruisen de stad en voorzien onszelf weer van een miljoentje Tanzaniaanse Shillings. We moeten wennen aan de vele mensen die ons iets willen ‘aansmeren’ en het “Hello Mzungu!”, maar we genieten volop van de zee. We lunchen en dineren met verse vis en dat maakt ons toch wel een beetje verdrietige gevoel, omdat we weg zijn uit Mpongwe, helemaal goed. De volgende dagen missen we regelmatig het ontbijt van 7 uur en slapen we lekker uit, even bijtanken!! We paraderen over het strand en zwemmen in de golven wanneer we zin hebben. Ondertussen knaagt er nog een vreemd gevoel, maar we genieten volop, maken kennis met het Tanzaniaanse bier en verkennen de lokale vismarkt waar we onze ogen uitkijken hoe de verse vis word geveild en haaien worden gevild. Ook verkennen we de grootste markt van Tanzania, de Kariakoo markt, waar onze neus word geprikkeld met heerlijke kruiden, gedroogde vis, andere snuisterijen en waar we de nodige vitamientjes kunnen kopen. We twijfelen even over een tripje naar Zanzibar, maar met de mooie verhalen van Roos verlangen we teveel naar Uganda en na 4 dagen Dar wagen we een tweede keer vierentwintig uur busreizen richting Kampala, waar we vrijdagmorgen goed zijn aangekomen.

Ondertussen hebben we een mooie week in Uganda achter de rug, hierover later meer!!

Groetjes Jordi en Leonie