Als een vis in het water

Na een tijdje alleen land om ons heen is het toch echt weer tijd voor wat water.. En zo nemen we na ons afscheid van Mussa, de bus naar Dar-es-Salaam. Daar aangekomen gaan we direct naar de haven om een ticket te regelen: wij gaan naar Zanzibar!! De ferry vertrekt de volgende ochtend al vroeg en zo gauw we op het bewegende bootje zitten in het volle zonnetje en de lekker frisse bries voelen we ons ……………..!

Als Zanzibar in zicht komt genieten we van de eerste traditionele dhows (visserboten) die zich in de kleine haven verzamelt hebben. Met een klein beetje zeebenen rollen we de ferry af op zoek naar Stone Town. Hier worden we door een enthousiaste Zanzibariaan (zeg je dat zo?) rondgeleid langs verschillende budget opties voor de accommodatie. Na het rustige Kiteto duizelt deze, door toerisme beïnvloedde stad, ons een beetje… Na 2 uur rondlopen besluiten we dan ook om ons voorlopig in Nungwi, in het noorden, te ‘nestelen’.

Dat Jordi zich op, in, bij en rond water op zijn gemak voelt is wel duidelijk. Een van de weinige dingen die nog ontbreekt is een duikbevret… Laat Zanzibar nu een prachtige optie zijn om dit certificaat te behalen… Vooraf gemaakte plannen voor een curus bij een duikschool in Stone Town worden met onze verhuizing naar het noorden in de war geschopt, maar niet zonder dat we vast hebben gesteld dat hier ook een prima duikschool zit.
Een tweede zoektocht naar accommodatie (met wederom veel onderhalen, we worden er té goed in!), levert ons een prachtig ‘nestje’ aan het strand op. De Rasta-eigenaar verzekerd ons van een waanzinig verblijf en dit kunnen we bij vertrek zeker beamen!

De eerste cursus-dag voor het duikbevret bestaat uit studeren. Braafjes leert Jordi alles over de benodigde duik-skills, veiligheid en het materiaal. Een saaie DVD van 3 uur moet hier aan bijdragen. De volgende dag in het zwembad wordt het pas echt leuk! Jordi blijkt de snelste leerling die de duikinstructeur gehad heeft, dus als snel zit het pool-oefenen erop en daags erna is het tijd voor echte werk! Tijdens eerste twee buitenduiken maakt hij kennis met de prachtige onderwaterwereld: rotsen, koraal, en visjes in allerlei kleuren komen voorbij. Na de laatste twee duiken is het certificaat binnen en blijkt het een nieuwe hobby!

Leonie kan ook aan een hobby werken: bijkletsen :D. Dit keer met Roelien die aan het eind van haar stage in Zuid-Afrika naar Zanzibar is gevlogen. Veel medische toestanden passeren de revu maar er word ook heerlijk genoten van wat verhalen uit hun jeugd. Al snel wordt het idee geopperd om onze langdurende wens, om met een dhow te gaan zeilen, in vervulling te laten gaan. Met de vele ‘proppers’ en de weinige toeristen is dit snel geregeld. Na Jordi’s duiken stappen we in en we zeilen tot de zonsondergang langs de noordelijke kust van Zanzibar. Deze wens komt nogmaals in vervulling als we de volgende dag getrakteerd worden op een zeiltocht. Ditmaal met het schip dat ons naar de snorkelplek, Memba a Toll, brengt. Dit keer is er erg veel wind en de reis verloopt voorspoedig en ten anker springen we alle drie snel overboord om het mooie onderwaterwereldje te verkennen. Roelien en Leonie blijken op dit vlak geen sterren (lachen door een snorkel is niet aan te raden), maar Jordi glijd als een aal door het water en wijst de proestende dames op beesten en vissen. Daarnaast worden we ook getrakteerd op een heerlijke lunch en met het witte zand en de blauwe zee als decor is dit puur genieten.

Na heerlijke dagen in Nungwi besluiten we Stone Town te gaan verkennen. Een zoektocht naar accommodatie is niet meer nodig, want we weten nog een leuke plek van enkele dagen geleden. We boeken een spice tour, die volgens de reisgids een ‘must do’ is. Hier komen we een beetje op terug als we ontdekken dat we samen met vele andere toeristen uit de busjes worden geladen. Als de gids ons op monotome wijze wijst op de kruiden van Zanzibar kunnen we maar moeilijk onze aandacht erbij houden. Gelukkig kunnen we om het mooie bakje waar de geplukte ‘spices’ in verdwijnen, genoeg lol maken om de tijd door te komen. Een lekkere lunch maakt veel goed en we besluiten om bij de markt uit te stappen om onze eigen spice tour te ondernemen. We kopen lekkere spices en doen ons tegoed aan fruit en lekkere hapjes, we voelen ons ………….! Met een bezoek aan de oude slavenmarkt, waar na het afschaffen van de slavenhandel een kerk is gebouw, sluiten we onze periode op Zanzibar af. In de namiddag gaan we terug naar Dar es Salaam. Daags erna wagen we ons in de drukste busjes die ooit meegemaakt hebben (en dat wil wat zeggen). Letterlijk vechtend om een plek in het busje vervolgen we onze reis naar Bagamoyo. In dit rustige, stadje kunnen we de Arabische, Indische, Duitse en Afrikaanse mengeling zien, ruiken en voelen. Met een lang teruggaande geschiedenis waarin Bagamoyo een belangrijke rol in de (slaven)handel heeft gespeeld, heeft het stadje veel te bieden. In de haven vinden we een drukke visveiling en de nieuwste vangst wordt op het strand schoongemaakt. In een prachtig resort langs het strand zoeken we beschutting voor een overvliegende bui en eten we echtE gehaktballetjes! (lekker he Roelien;)).
Na deze zee-ervaringen gaan we terug in de tijd tijdens een bezoek aan de 13e eeuwse Kaole ruïnes en The Catholic Mission museum. We leren over Bagamoyo’s rol in de zeehandel, waarvan de slavenhandel extra veel indruk achterlaat. Ook rennen we een rondje om de vijf eeuwenoude baobab-tree, welke goed staat voor honderd extra levensjaren(volgens onze gids, dan hè…)

Nu zijn we weer in Dar-es-Salaam en voor degene die het al was opgevallen, onze tijdteller, hier aan de linkerkant, komt steeds dichter bij nul. Want ondanks dat we ons hier in Afrika ‘Als een vis in het water voelen’, hebben we aan naar huis gaan gedacht. Na wikken en wegen hebben we besloten om over anderhalve week naar huis te vliegen.
Aan ons avontuur komt dus een eind… maar nu is het nog niet zover! We gaan nog even genieten van een klein stukje kust zuidelijk van Dar es Salaam.

Groetjes en tot snel!