Holly by 3

This week’s head news:
Holly by 3 verlaat met stralende gezichten Livingstone.

We gaan terug in de tijd, 1855, de ontdekkingsreiziger David Livingstone trekt door de binnenlanden van Zambia, voor een groot deel per kano over de Zambezi River, die hij Gods snelweg naar de Indische Oceaan noemde. Al peddelend over de Zambezi River ontdekt hij de Mosi oa Tunya, oftewel de ‘donderende wolk’. Ternauwernood kan Livingstone zijn kano aanleggen op een eiland midden in de Zambezi, terwijl de rivier zich over 1700 m breedte in een 108 m diepe kloof stort. Hij vernoemd dit prachtige natuurverschijnsel naar de Engelse Koningin en zo werden de Victoria Falls geboren…
Na een week in bruisend Mpongwe, vertrokken we zondagmorgen, als kinderen die op schoolreis gaan, naar Livingstone. Toeterend rijd de bus langs een vrachtwagen, net voor we een heuvel opgaan en toevallig komt er als tegenligger net een grote truck over de heuvel.. de bus gaat in de ankers zodat we nadat we net achterover zijn gedrukt door het optrekken nu met onze bovenlip op de hoofdleuning van onze voorganger hangen… Yes, busreizen in Zambia zijn echt spannend, daar kan de goliath-achtbaan in Six Flags nog een puntje aan zuigen!
Na de, 10 uur durende busrit (hier zijn helaas/gelukkig geen foto’s van) kwamen we veilig aan in Livingstone. Na een welverdiende nachtrust was het dan zo ver, we gingen de Victoria Falls bewonderen. En of we dat gedaan hebben! Ook al was de hoeveelheid water die de Zambezi River momenteel aanvoert zeer weinig, de resterende waterval en de kloof op zich waren puur genieten. Zoiets moet je zelf zien om er woorden voor te vinden…
We dalen af naar de 111 m dieper gelegen boiling pot, we stuitten op enkele bavianen die niet vies zijn van een dropje (Peter en Jordi, niet de apen voeren!). De jonkies slingeren vrolijk boven ons langs en ook de wat grotere aap (die op zich best hard zou kunnen bijten) komt rustig voorbij ons lopen. Ze storen zich niet aan een stelletje Muzungu’s. Als we meer afdalen komen we in een soort regenwoudachtig klimaat terecht, dat hier kan gedijen dankzij de door de nevels van de waterval die hier door het hele jaar neerslaan.
De boiling pot zelf, een kolkende watermassa tussen 110 meter hoge rotswanden, geeft ons een immens gevoel, waardoor we minstens een uur blijven zitten. Een platte rotsblok vlak langs het water is dan ook een perfect plaatsje voor de meegebrachte lunch. De watervallen kunnen we vanaf hier niet zien, maar dat geeft niets, genoeg te zien hier! Vanaf de brug boven ons, die Zambia met Zimbabwe verbindt, zien we af en toe een gek die het leuk vind om zichzelf aan een touw om de enkels naar beneden te stortten (niks voor ons, wij zitten hier prima met de beentje op de grond in plaats van in de lucht).
Daags na deze ervaring staat het volgende mooie op ons programma! Een busje haalt ons en enkele ander muzungu’s op en brengt ons in een uur naar de Zambiaanse grens. De chauffeur van het busje noemt nog even de namen van de inzittenden op: Holly by 3, Hello?! Holly by 3?! Verbaasd kijken we elkaar aan ik heet geen Holly, jij? Ineens begint er iets te dagen: we zijn met 3, Holly lijkt op Hol en aangezien we de naam Hol gebruiken omdat het zo kort is kan het best zijn dat ze daar Holly van gemaakt hebben! Yes, dat zijn wij!
Een stempeltje hier stempeltje daar en we mogen door. Wachtend op het (speed?)bootje dat ons overzet naar Botswana, zien we de eerste rennende Zambianen! Twee kerels met grote Flatscreen-TV’s, zojuist in Botswana gekocht, proberen importkosten te vermijden door snel het bos langs de douane in te rennen (leek ons best optimistisch met zo’n grote TV in je hand), maar het lukt de kerels wel want de politie komt net iets te laat (10 minuten later) kijken (aansloffen) of er toch niks illegaals aan de hand is… Wij hebben niks gezien want we zitten ondertussen in ons boot en worden naar de volgende douane geloodst. Weer wat stempels (daar houden ze toch zo van!) en Holly x3 waar we nu wel onszelf in herkennen, later, zitten we al snel in een mooi bootje waar we de komende twee uur een River Safari mee gaan maken. We genieten, ondanks het slechte weer, van alle beesten die voorbij komen. Leonie ijverig haar dieren-lijstje bijwerkend en Jordi schietend met zijn camera. Vele Krokodillen, nijlpaarden, buffels, vele ree-achtigen en vogels later zitten we aan de lunch. Jordi een beetje mokkend, want hij wil toch echt een olifant zien vandaag. De gids voor de namiddagse game-drive beloofd ons niks want de olifanten trekken met regen vaak verder het park in (Jordi begint nog minder blij te kijken..). een tijdje rijden we rond zonder resultaat, maar al snel worden toch 2 (slapende) leeuwen, een luipaard (die voor ons neus even zijn grote boodschap doet), waterbucks, puku’s, vele impala, giraffes EN olifanten aan het lijstje toegevoegd, we hebben echt geluk!!!
Alsof dit genot nog niet genoeg was gaan we woensdag een kanotocht ondernemen. Na een bobbelig busritje wat ons 30 km stroomopwaarts naar de oever van de Zambezi River brengt, stappen we met gids en gids-in-training in onze opblaasbare kanootjes. De gids verzekerd ons dat we in goede handen zijn, hij let wel op de nijlpaarden en krokodillen die ons zouden kunnen aanvallen, wij hoeven alleen maar te genieten (geruststellende gedachte meneer de gids). Onze wildwaterskills worden ook nog even de proef gesteld bij de eerste rapid, meteen bij aanvang van de tocht.
De verdere 28 km lange tocht is heeeerlijk. Onderweg komen we nog ontzettend veel wild tegen. Op de hippo’s die ons soms angstaanjagend aankijken en onder water wegduiken na, is het prachtig om dit alles te zien en dat zonder geluid van een motor en een gids die tettert over huwelijksperikelen, we genieten!!
Donderdag brengen we rustig door met wat sight seeiing Livingstone en ook dit hostel heeft een zwembad (water-ratten/walvissen Holly by 2 vinden dit absoluut niet erg), dus we vermaken ons prima.
Holly by 3 verlaten met stralende gezichten Livingstone, wat hebben we genoten!
Helaas kwam aan al dat genieten een eind op Lusaka International Airport. Daar ging de extra mzungu-voor-twee-weken weer op weg naar het koude kikkerlandje.
Zoals velen van jullie wellicht al weten is Peter weer goed aangekomen…
Holly by 1 en Billy by 1 hebben nog een dagje relax gedaan in Lusaka en zijn zondag weer op hun stekkie in Mpongwe aangekomen.
Tot het volgende bericht!