The Lions (don’t) sleep tonight…

Na lang weggeweest te zijn, van zowel onze site als uit Mpongwe, een kersvers bericht uit zonnig en nat Mpongwe.

Na ons laatste bericht hebben we veel meegemaakt en de eerste week na het vertrek van de bouwkampers en de Tijs en Tine, zijn we druk geweest met het runnen van het guesthouse en het werk op het plot. Hier ging het, zoals eerder gezegd, rustiger aan toe met nog enkel 10 werkende Zambianen in tegenstelling tot de 45 in de hoogtij-dagen.
Die werkweek werd ook nog eens een korte ook, want op vrijdag zijn we in alle vroegte vertrokken om ‘even’ langs de immigratie te gaan. Helaas bleken ze daar wat minder ‘haast’ te hebben en na 7,5 uur van het kastje naar de muur te zijn gestuurd, stonden we eindelijk, ZONDER workpermit buiten.

De volgende ochtend was het zover.. we konden op Peter, Mieke, Marijn, Mirte en Anne wachten. Ooooh wat was het spannend en heerlijk om iedereen te knuffelen na zo’n tijd… Na een ritje in de jeep, wisten ze al dat dit geen NL is, een ‘bumpie ride’ was het. Gelukkig konden in Mpongwe de ingewanden weer op z’n plaats zakken onder het genot van een Mosi. Voor ons een tweede sinterklaasmoment (tja we moeten toch een beetje verwend worden omdat we het Loeve-sinterklaasfeest gemist hebben) want we werden weer overweldigd met lekkernijen. Het mooiste cadeau was het boek vol met berichtjes van familie, vrienden, oud-collega’s, –klasgenoten, etc. Stiekem hadden we er geen idee van dat er zoveel mensen met ons meeleven! Iedereen heel erg bedankt, het was hartverwarmend om te lezen! Daarnaast waren er een heleboel kinderkleren, gedoneerd door enthousiaste collega’s, clienten en vrienden van Mirte en Mieke, meegebracht.
Hiervan hebben we vele mooie baby-packketjes gemaakt die aan het ziekenhuis gedoneerd zijn. Iedereen die hieraan een steentje heeft bijgedragen: Heel erg bedankt!!

Mpongwe werd verkent. Het ziekenhuis, de poultry, de school van Mr. Kalima en het VTC werden bezocht. Er werd zelfs een lesje over NL gegeven (Mieke bleek een uitstekend onderwijzeres). Anne en Mirte wandelden heel wat af en leerden Bemba van hun voorbijgangers, Marijn en Peter hielpen mee klussen en Mieke ging aan het naaien voor het restaurant. Mirte liet zich van de verpleegkundige kant zien in het ziekenhuis en leerde hen over Nederland. De dames gingen op stoffenjacht in een overvolle minibus en maakten zo kennis met het Zambiaanse openbaar vervoer, de taal en de lichaamsgeur van de lokale mens. Uiteraard mocht een dagelijks rondje over “Mpongwe market’ met als afsluiter een Mosi bij Elizabeth niet ontbreken. Handjes werden geschut, mensen werden ontmoet, spelletjes wrden gespeeld en werd voortreffelijk gekookt.
En zo hadden we eind die week 6 prachtig genaaide tafellakentjes, meters stoffen, een opgeruimde storeroom, enthousiaste schoolkinderen, verbrande/gebronste velletjes, volle buikjes, maar vooral ook heel veel gezelligheid en indrukken....

De tweede week van het verblijf van de Nederlandse gasten stond in het teken van toerist zijn. Met de bus naar Livingstone om de volgende dag de Victoria Falls te aanschouwen. Ondanks onze regenjassen en regenhoezen voor de tassen zijn we toch nat geworden, vooral door de regenbui aan het eind van ons bezoek maar ook door de ongelooflijke hoeveelheid water die naar beneden dendert en gedeeltelijk weer als fijne mist opstijgt. Helaas koste dit het leven van een fototoestel en een camera... Maar gelukkig geeft Anne niet zomaar op en met een kleine gebruiksaanwijzing, kon de camera gewoon nog gebruikt worden, goed bezig An!

Na een mooie dag bij de falls een rustig dagje in Livingstone doorgebracht en de volgende dagen gepland. 3 dagen op kampeersafari in Chobe National Park in Botswana kwam als beste uit de bus. Dat betekend dat we de volgende dag in alle vroegte werden opgehaald en naar grens met Botswana, = Zambezi River, werden gebracht. Daar werden we overgezet en na menig stempel in ons paspoort van zowel de Zambianen als Botswanezen kwamen we aan in de ‘office’ van de safari-operator.
Eerst een safaricruise waar we werden door het heerlijke warme weer verwend met veel nijlpaarden (ze kunnen zo leuk rennen!!), buffels (vallen aan zonder een signaal te geven, brrr...), krokodillen (Anne’s favorieten), veel vogels, olifanten en menig ander dier.
’s Middags in de jeep geklauterd en de eerste gids nam ons, na een duidelijk en lichtelijk beangstigende instructie (je moet altijd stil blijven zitten anders worde je opgevreten door leeuwen) gingen we op pad.. Anne, de held, sprong af en toe bij de buurvrouw op schoot, maar de mooie beeste, zoals giraffes, olifanten, everzwijntjes, buffels, impala’s en leeuwen, lieten met rust, zodat we heerlijk hebben kunnen genieten.
Halverwege kregen we een andere gids die met ons ging kamperen. Hij ruilde een groep van 9 prachtige, blonde meiden in voor onze groep (wat een geluksvogel!) en bleek zeer ervaren en een ontzettende grappenmaker te zijn (samen met Peter kon hij gieren en huilen van het lachen, jut en jul....)
Het kampterrein, enkele tentjes rond een kampvuur met stoelen, een veldkeuken en een zeer makkelijk mee te nemen toilet, midden in de bush was een mooi tafereel. Na een heerlijk bushmaal gingen we de eerste nacht in waarbij enkele van het gezelschap moeilijk de slaap konden pakken door alle wilde geluiden rondom het kamp (Mieke tegen Peter: “Was dat nu een olifant? Of die leeuw? O nee.. ik zal toch niet uit de tent moeten om te plassen...?!”). Ondanks dat leeuwen en olifanten langs het kamp zijn komen lopen, hebben we het allen overleefd (zelfs Mieke die er ’s nacths uit moest) en zullen we deze ervaring niet meer vergeten! Met de expertise van onze gids, die sporen volgde, altijd als eerste bij de leeuwen wist te komen en ondertussen grapjes ontving en maakte met enorme lachsalvo’s, hebben we 3 hele mooie dagen gehad.

Op de laatste dag in Livingstone zijn er nog een aantal nogmaals naar de Falls gegaan, Leonie en Mirte hebben genoten van een High Tea in het Royal Livingstone Hotel en Peter en Jordi hebben wat geschiedenis opgesnoven in het museum van Livingstone.
De zondag hebben we gebruikt om terug te reizen naar Lusaka en de tassen in te pakken met alle souvenirs en dergelijke voor de reis terug naar Nederland.

Maandagochtend in alle vroegte hebben we op Lusaka Airport afscheid genomen en kwam aan twee hele mooie weken een eind aan het avontuur met Peter, Mieke, Marijn, Mirte en Anne.. we hebben jullie zien genieten en we hebben van jullie genoten, het was een heerlijke tijd!! DANKJULLIEWEL!!!
Wij als achterblijvers hebben die ochtend nogmaals een poging ondernomen voor ons workpermit maar al snel zijn we naar het hostel gegaan om te gaan genieten van een heerlijk dagje vrij.
De volgende ochtend zijn we terug naar ons Mpongwe gegaan, we hebben weer genoeg toeristische dingen gedaan, terug naar het Zambiaanse leven!

Groetjes vanuit Mpongwe en tot een volgend bericht!!

Liefs Jordi en Leonie